ترکیب پذیری معنایی در اسامی مرکب فارسی امروز

رویکرد نظری این رساله، رویکردی معنایی- شناختی به اسامی مرکب و متعاقب آن فرایند ترکیب است. نظریه کارین که چارچوب نظری رساله حاضر است حاصل مطالعات روان شناسان زبان در زمینه ترکیب است. آنها در مطالعات خود به دنبال چگونگی فرایند تولید و درک اسامی مرکب در ذهن سخنگویان هستند و در قالب این نظریه که مخفف عبارت"رقابت میان رابطه ها در اسامی مرکب" است دستاوردهایی داشتند که مهمترین آن توجه به وجود رابطه بین اجزاء اسامی مرکب و اهمیت و نقش این رابطه در تولید و درک و دسترسی به ترکیبها در ذهن سخنگویان زبان است. در رساله حاضر بااستفاده از این دستاورد نظری مهم و با استفاده از انواع رابطه های معنایی شناخته شده بین اجزاءاسامی مرکب،انواع رابطه های معنایی در اسامی مرکب فارسی شناسایی شدند و این مسئله به شناخت تفاوتهای کیفی میان انواع اسامی مرکب فارسی منجر شد. از مسائل مهمی که همواره مورد توجه زبان شناسان بوده است شفافیت و تیرگی معنایی اسامی مرکب است. با استفاده از دستاورد نظریه کارین مبنی بر وجود و اهمیت رابطه معنایی در ترکیبها، در این رساله علاوه بر صحه گذاشتن بر توصیفهای پیشین از این مسئله، تبیینی برای شفافیت و تیرگی معنایی ارائه شد که از ابتکارات این رساله است و در هیچ تحقیق دیگری مطرح نشده است. در این رساله،تمام پرسشهای طرح شده درباره صدق "اصل ترکیب پذیری معنایی در اسامی مرکب فارسی"،" نظریه کارین و دستاورد آن در بررسی معنایی - شناختی اسامی مرکب" و "تبیین شفافیت و تیرگی معنایی" مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند و فرضیه های رساله مبنی بر صدق اصل ترکیب پذیری معنایی و کارکرد دستاورد نظریه کارین مورد تایید واقع شدند و علت و تبیین شفافیت و تیرگی معنایی اسامی مرکب از منظر این نظریه ارائه شد.